ناگفته‌های علی پاکدامن از المپیک پاریس/ اختلافات داخلی سر باز کرد

به گزارش پایگاه خبری ونیزان؛ به نقل از ایسنا، علی پاکدامن، درباره عملکرد خود در بخش انفرادی شمشیربازی بازی‌های المپیک پاریس و شکست مقابل اوه سانگوک شمشیرباز کره‌جنوبی بیان کرد: چند ماه پیش این بازیکن را شکست داده بودم و ابتدا هم سه بر صفر از او جلو بودم. به نظرم استرس مدال و نتیجه و عدم تمرکز باعث شد بازی را از دست بدهم. البته این را هم بگویم که شمشیرباز کره‌ای خیلی آماده بود و من تاکنون او را به این شکل ندیده بودم. آمده بود طلا بگیرد و طلا را هم گرفت.

به قهرمانان المپیک می‌بازم

پاکدامن در پاسخ به این پرسش که با توجه به اینکه در مسابقات اخیر بازیکنان بزرگی را شکست داده بود، تصور می‌شد در المپیک پاریس راحت‌تر از المپیک قبلی بازی کند و استرس زیادی نداشته باشد، تصریح کرد: زمانی که با بازیکن بزرگ بازی می‌کنیم نسبت به یکدیگر تحلیل‌هایی داریم و طبیعتا استرس هم وجود دارد. من به بازیکنی باختم که می‌توانم بگویم خیلی بهتر از من کار کرد و نشان داد لیاقت طلای المپیک را دارد. برای من هم سنگین است که در دو المپیک (توکیو و پاریس) به قهرمانان المپیک می‌بازم. اگر خوش شانس‌تر بودم و لاین بازی من تغییر نمی‌کرد، در فینال با “اوه” بازی می‌کردم. شمشیربازی هم به صورت تک حذفی است و یک اشتباه می‌تواند منجر به حذف شود.
برای مدال جنگیدم اما یک‌دست صدا ندارد

کاپیتان تیم ملی در مورد عملکردش در بخش تیمی و اینکه پیروزی مقابل دو تیم آمریکا و مجارستان به دلیل اختلاف امتیازی کمی که وجود داشت، بر دوش او افتاد گفت: در بازی مقابل آمریکا اولین رقابتم پنج بر پنج شد. در رقابت دوم هشت بر پنج پیروز شدم و رقابت سوم را هم هشت بر چهار به نفع خودم به پایان رساندم. از خودم راضی هستم چون آمده بودم دو مدال انفرادی و تیمی را بگیرم. بعد از رقابت انفرادی برخی چیزها را از برخی افراد دیدم که خیلی تلاش کردم آنها را نادیده بگیرم و با آمادگی وارد رقابت‌های تیمی شوم.

او ادامه داد: در مسابقه با مجارستان و فرانسه هم تا آخرین لحظه برای گرفتن مدال جنگیدم. از یک جایی به بعد یک دست صدا ندارد. در المپیک توکیو ما می‌توانستیم ایتالیا را شکست دهیم و دو داوری که قضاوت بازی ایران و ایتالیا را بر عهده داشتند مادام العمر محروم شدند. در بازی با مجارستان هم حق ما را گرفتند و هیچ اتفاقی هم رخ نداد. حتی این داوران فینال را هم قضاوت کردند. بیرون از پیست زور من به آنها نمی‌چربد.

بدشانس‌ترین شمشیرباز هستم

پاکدامن در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه فکر نمی‌کند وقتی نگران داوری بودند، باید به گونه‌ای اختلاف امتیاز ایجاد می‌کردند که کار به امتیاز آخر کشیده نشود؟ تاکید کرد: بدشانس ترین شمشیرباز ایران در المپیک‌ها هستم. من در المپیک توکیو هم توانستم کار خودم را انجام دهم اما امتیاز ضربه آخر را به من ندادند. در بازی مقابل مجارستان در المپیک پاریس نیز هر بار از پیست پایین آمدم، بازی را با اختلاف امتیاز تحویل دادم. بازی آخر را با اختلاف یک امتیاز تحویل گرفتم تمام تلاشم را مقابل ژیلاگی بازیکن مطرح مجارستان انجام دادم. امتیاز برخی از ضربه‌های من را ندادند. از طرفی بازیکن مقابل من، ژیلاگی قهرمان سه دوره المپیک بود و بازیکن کوچکی نبود.

وقتی تیم در یک سطح نباشد نتیجه‌اش می‌شود بازی با فرانسه

او در مورد عملکرد تیم سابر مقابل فرانسه که جنگندگی لازم را نداشت و شکست سنگینی را متحمل شد، گفت: بازی اول من مقابل فرانسه با اپیتی بود و زمانی که تماشاگران در سالن هو می‌کردند، به آنها اشاره می‌کردم که برایم مهم نیست و جو سالن هیچ تاثیری روی من ندارد. به خودم مطمئن بودم و با تمام وجودم روی پیست رفته بودم که رقیبان را شکست دهم ولی این اجازه را ندادند. مدال المپیک یک‌شبه ساخته نمی‌شود. مسابقات تیمی است و باید یک تیم برای پیروزی برویم و باید در یک سطح باشیم و وقتی در یک سطح نباشیم نتیجه‌اش می‌شود بازی مقابل فرانسه یا اینکه بعد از چندین دوره مدال نقره بازی‌های آسیایی خود را به برنز تبدیل کردیم.

چندبار خواستم از اردوی فرانسه برگردم نگذاشتند

پاکدامن در مورد اردوی ۵۰ روزه‌ در فرانسه که خیلی‌ها معتقد بودند که نباید برگزار می‌شد و همچنین در مورد نداشتن سرمربی، تصریح کرد: من بعد از مسابقات قهرمانی جهان میلان با آقای فخری صحبت کردم تا به کمپ فرانسه بروم و با کریستین بائو تمرین کنم. چون شرایط تمرینی در ایران مناسب نبود و از طرفی در زمان سرمربیگری خود آقای فخری نیز سابقه این را داشتیم یک هفته تا یک ماه به فرانسه برویم و آنجا تمرین کنیم. البته اتفاقاتی افتاد که از رفتن به کمپ فرانسه پشیمان شدم.
بائو تحقیرمان می‌کرد

او ادامه‌ داد: پس از آن کل تیم را به اردوی فرسایشی فرانسه اعزام کردند و حتی خود من چند بار تصمیم داشتم که برگردم اما این اجازه را به من ندادند. شرایط به گونه‌ای شده بود که کریستین بائو رفتارهای تحقیرآمیز داشت. بائو یک روز به ما گفت که می‌خواهد فیلم بازی نشان بدهد. ابتدا گفت می‌خواهم یک فیلم بازی خوب را نشان دهم و فیلم بازی کردن دخترش را نشان داد که در تیم ملی هم نیست و از او تعریف کرد. سپس گفت حالا می خواهم یک فیلم بازی بد را نشان دهم و بازی من با بازیکن ایتالیا در نیمه نهایی جام جهانی بود که شکست خوردم و البته توانستم در آن مسابقه برنز بگیرم. آنجا به او گفتم که اگر من بد بازی کردم در همین مسابقات توانستم اپیتی شاگرد خود او را شکست دهم و فیلم آن مسابقه را هم نشان دهد. عصبانی شد و به من گفت خیلی با من کل کل میکنی.

نمی‌خواستند پیمان فخری به تیم ملی برگردد

پاکدامن همچنین افزود: حتی به رئیس فدراسیون آقای پورسلمان هم گفتم این فرد نمی‌خواهد که ما موفق شویم و او دشمن ماست. در جام جهانی گرجستان زمانی که من با ساندرو بازادزه شاگرد دیگرش مسابقه داشتم، علیه من سه بار کارت گرفت اما رئیس فدراسیون گفت که هیچ‌کس متوجه این ماجرا نشود و زمانی هم که به او گفتم می‌خواهم از فرانسه برگردم پاسخ داد، تحمل کنم. فکر می‌کنم تمام این اتفاقات برای این بود که پیمان فخری برنگردد. باید از آقای خسروی وفا و کیومرث هاشمی تشکر کنم که کمک کردند پیمان فخری برگردد. اگر او زودتر برمی‌گشت شرایط بهتر می‌شد و ما راحت مدال المپیک می‌گرفتیم.
علت از دست دادن مدال المپیک پاریس

پاکدامن در مورد حسرت از دست دادن مدال المپیک پاریس که در یک قدمی آن بود، گفت: من دو مدال المپیک را از دست دادم. در المپیک توکیو می‌گویم عامل آن ناداوری بود اما در مورد المپیک پاریس هم داور و هم تصمیمات داخلی باعث آن شدند.

تکلیفم را با برخی افراد روشن می‌کنم

او در پاسخ به این پرسش که برنامه‌اش بعد از المپیک چه چیزی است با توجه به اینکه فخری تا المپیک همراه تیم ملی بود و دوباره تیم ملی شمشیربازی ایران بدون سرمربی شده است؟ تصریح کرد: شش ماه مربی نداشتم اما به خاطر المپیک سکوت کردم. ابتدا باید تکلیفم را با برخی افراد روشن کنم چرا که با این سیستم کار کردن کمی برای من سخت است. شمشیربازی را کنار نمی‌گذارم. قدرتم را هم به همه دنیا نشان دادم که شمشیرباز خوبی هستم. باید ببینم تکلیف من چه چیزی است. به نظرم برخی افراد بعد از اینکه آقای باقرزاده رفت همه کار در پشت پرده انجام دادند تا من را زمین بزنند. من دنبال منافع ملی و موفقیت هستم نه چیزهایی که برخی افراد دنبالش هستند.